Wady wzroku
Oko jest układem optycznym bardzo przypominającym aparat fotograficzny. Przezroczysta rogówka tworząca przednią płaszczyznę oka, jest główną częścią tego układu optycznego załamującą światło. Dalszą częścią układu optycznego oka jest soczewka, która w dodatkowy sposób skupia promienie świetlne. U młodych osób poprzez zmianę swojego kształtu soczewka umożliwia delikatne zaostrzanie przy spoglądaniu na różne odległości. Aby równoległe promienie światła wchodzące do oka padały dokładnie w miejsce najostrzejszego widzenia na siatkówce, w oku musi zostać zachowany właściwy stosunek jego długości i mocy układu optycznego oka. Szereg czynników dziedzicznych i rozwojowych może w efekcie prowadzić do dysproporcji w budowie oka. Jeżeli oko jest za długie lub za krótkie, zogniskowane promienie padają poza siatkówkę. To niezrównoważenie może przejawiać się w postaci trzech podstawowych i innych wad wzroku.
Miopia (krótkowzroczność)
Jest najczęstszą wadą wzroku, dotyczącą do 30 % ludzi. W miopii oko jest zbyt długie, lub zdolność załamywania promieni światła układu optycznego oka jest zbyt duża. Dlatego promienie światła zbiegają się przed miejscem najostrzejszego widzenia, skutkiem czego na siatkówkę pada nieostry, zamglony obraz. Tę wadę koryguje się zwykle rozpraszającym (-) szkłem okularowym lub szkłem kontaktowym zmieniającym bieg promieni w taki sposób, aby skupiały się na siatkówce.
Hipermetropia (nadwzroczność)
Dotyczy około 10 % ludzi. W hipermetropii oko jest zbyt krótkie, lub zdolność załamywania promieni świetlnych oka jest niedostateczna. Dlatego promienie światła zbiegają się dopiero za miejscem najostrzejszego widzenia a na siatkówkę pada nieostry, zamglony obraz. Tę wadę koryguje się zwykle skupiającym (+) szkłem okularowym lub szkłem kontaktowym, zmieniającym bieg promieni w taki sposób, aby ponownie spotkały się na siatkówce.
Astygmatyzm
Jest niezdolnością ostrego widzenia do dali ze względu na nieregularny kształt rogówki oka. Rogówka nie ma prawidłowego półkulistego kształtu i w niektórych osiach jej krzywizna jest mniejsza lub większa. Część promieni światła ogniskuje się poza miejscem najostrzejszego widzenia i na siatkówkę pada nieostry, zamglony, zniekształcony obraz. Astygmatyzm może występować oddzielnie lub w połączeniu z krótkowzrocznością, lub dalekowzrocznością. Tę wadę koryguje się zwykle cylindrycznymi szkłami okularowymi (szkło cylindryczne załamuje promienie tylko w jednej płaszczczyznie) i z trudem soczewkami kontaktowymi.